Vanochtend was het tijd om Vancouver te verlaten. We hadden nog wel een aantal dagen willen blijven. Het hotel met zijn faciliteiten is erg goed en in Vancouver en omgeving is nog voldoende te doen en te ontdekken. Aan de andere kant: Vancouver Island wacht op ons en daar hebben we ook erg veel zin in.
Toen alle bagage weer in de auto was gepakt gingen we op weg naar Horseshoe Bay. Dit was maar een kwartiertje van ons hotel en heel vlot stonden we in de juiste rij om de veerboot op te gaan. We hadden nog even kort de tijd om naar de haven te lopen.

Daar werd precies een jachtschip op een trailer gemanouvreerd. Het was nog een hele klus om hem er goed op te krijgen, zodat ze hem verder over weg konden vervoeren. Na nog even over het strandje gelopen te hebben, was het tijd om weer terug naar de auto te gaan. We konden al bijna direct de boot op rijden. Het laden van de boot ging erg vlot en we waren al snel onderweg. Eerst gingen we even naar het bovenste open dek waar we de boot uit de haven weg konden zien varen.

Het was ook vandaag mooi weer en daardoor waren er nagenoeg geen golven. Een rustig tochtje dus. We voeren langs een paar eilanden weg van het vaste land. Ook al hadden we het al een paar keer tegen ze gezegd, de kinderen waren toch een beetje teleurgesteld dat het geen echt cruiseschip was met zwembad, tennisbaan, theater, etc. Hier hadden ze toch stiekem wel een beetje op gehoopt :)
Na ongeveer een kwartiertje werd er over de geluidsinstallatie omgeroepen dat de eigenaar van een donkerblauwe Mitsubitsi Outlander met kenteken...... naar zijn auto terug moest gaan. Dat was die van ons! Ik ging er dus maar direct heen. De kinderen vonden het wel interessant, dus die kwamen gelijk achter me aan, terwijl Marisol even bij de tassen bleef. Even waren we bang dat ik vergeten was om hem op de handrem te zetten en dat de auto aan de rol was gegaan. Of dat iemand anders tegen ons was aangereden. Gelukkig bleek het allemaal wel mee te vallen: door het trillen van de motoren van de boot was het auto-alarm af gegaan. Dit schijnt wel vaker te gebeuren. Ik had twee opties; of de auto open te laten, of er maar bij te blijven. Aangezien hij vol met spullen zat, leek het eerste me geen optie. Ik heb de kinderen dus maar even terug naar Marisol gebracht en ben toen zelf maar bij de auto gebleven. Aangezien de handleiding (een heel dik boekwerk) in de auto lag heb ik deze maar even bestudeerd en had al snel uitgevonden hoe je de auto op slot kon doen zonder dat het alarm er op zit. Nog wel even flink tegen de auto aangeduwt om te testen of ik het wel goed had gedaan en toen kon ik dus boven weer van het uitzicht gaan genieten.
Marisol was inmiddels met de kinderen op het binnendek gaan zitten. Op open zee stond toch wel een fris windje.
Ikzelf ben nog wel even buiten een rondje over het schip gaan lopen.

Na ongeveer anderhalf uur waren we voor de tweede keer deze vakantie op Vancouver Island. Nu was het wel voor een langere tijd dan een aantal dagen terug. We reden direct door vanuit Nanaimo richting de westkust. We stopten nog wel even bij een Zellers. Ik had een klein meisje laatst een vest zien dragen en haar moeder had verteld dat ze deze o.a. bij deze keten verkochten. We hadden er in andere winkels al eerder naar gezocht, maar tot nu toe nog zonder succes. We hadden ook niet meer verwacht dat we deze buiten Vancouver nog zouden vinden, maar we hadden geluk (of eigenlijk Mylla :-) ). Ook hebben we in een aanbieding nog maar gelijk een extra koffer gekocht. Het begint er op te lijken dat we deze wel nodig gaan hebben met alle nieuw gekochte kleding. Met name Mick en Mylla hebben veel meer kleren dan dat ze hadden toen we uit Nederland vertrokken.

Halverwege tussen Nanaimo en Ucluelet hebben we in Port Alberni een late lunch genomen bij een Subway. M&M zouden wel even een broodje bestellen. Uiteraard namen ze geen standaard broodje van het menu, maar gingen ze hem zelf samenstellen. Eerst vertelde Mylla aan de verkoopster wat ze er allemaal op wilde. Nog een beetje van dit en een beetje van dat. Daarna begon bij Mick het hele circus opnieuw. De verkoopster ging steeds minder vrolijk kijken. Ik maakte er nog maar even een grapje over om het "leed" wat te verzachten. Toen ik aan de tafel eens goed ging kijken, bleek dat ze beide exact hetzelfde broodje hadden samengesteld. Alleen was het in een andere volgorde. M&M vonden dat uiteraard erg komisch.

Hierna verder op weg naar de westkust... De weg werd wat smaller en kronkelde zich voort door het bergachtige gebied dat de west- en oostkant van het eiland van elkaar scheidt. Het gaat door een dicht bebost gebied. Het bos ziet er ruiger en ouder uit dan de bossen waar we eerder in Alberta en British Columbia door hebben gereden. Heel mooi om te zien. Ook waren er af en toe meren en riviertjes. Aan de brede stroken met stenen langs deze riviertjes kon je wel goed zien dat deze normaal veel breder waren. Ook hier was het blijkbaar lang droog geweest. We hadden gehoord dat het aan de westkust bewolkt en/of mistig was, maar tot nu toe was daar nog niets van te zien. Het bleef stralend weer. Tenminste...dat bleef het tot zo'n tien kilometer voor onze eindbestemming. Vanaf daar hing er een flinke mistlaag. Ook was het een stuk koeler. Er wordt geen regen verwacht, dus als dat uitkomt is het allemaal niet zo'n probleem.

Al snel hadden we ons huisje gevonden. Het stond aan een rustig stukje aan het einde van Ucluelet.
We hadden via email doorgekregen dat het huisje open zou zijn en dat de sleutel binnen zou liggen. Toen we naar binnen wilden gaan, stonden er slippers voor de deur... Er bleek al een gezin in te zitten, die iets eerder was aangekomen. Zij hadden via de telefoon doorgekregen dat ook zij in Cabin 3 zouden zitten (het zijn 4 cabins). Onze naam stond echter wel op de welkomstbrief bij de voordeur. Na even kijken, bleek dat hun brief bij Cabin 1 hing. Aangezien deze cabin exact hetzelfde was (hij scheen alleen iets nieuwer te zijn), stelden wij voor dat wij deze zouden nemen, zodat zij niet al hun bagage hoefden te verhuizen. We hebben nog wel gebeld om te checken of dit kon. De eigenaar was binnen een paar minuten aanwezig en aangezien het andere gezin ook twee nachten bleef, was het geen enkel probleem om te ruilen. De eigenaar kwam even later nog wat uitgebreider kennismaken. Het was een vriendelijk man, die ook met Mick en Mylla een praatje maakte.
Het is een fantastisch huisje. Erg gezellig en lekker ruim. We hebben daarom besloten om hier te eten in plaats van in een restaurant. Er staat op de veranda een (schone!) BBQ, dus hier gaan we morgen waarschijnlijk gebruik van maken.