Vanochtend hebben we weer even rustig aan gedaan. Lekker gekookt eitje, toastbrood, etc. Rond een uur of tien zijn we op pad gegaan. Meteen zagen we een hertje lopen. Die zijn constant om ons huisje heen te vinden. We besloten vanochend een wandeling van 2, 5 km (heen en terug) naar het strand bij Schooner Cove te lopen. Patric had gelezen dat het ‘s ochtends eb was, en we wilden graag even bij de getijdepoeltjes kijken. ‘s Middags zou het weer wel meer opklaren, maar dan was het vloed en kon je bijna het strand niet op. De wandeling begon in een heel mooi bos. Er valt volgens de brochure 3 meter regen per jaar, maar bij ons is het gelukkig droog. Het regenwoud is heel divers: Varens op de grond en op dode boomstammen, verschillende boomsoorten en overal mos op de takken.
Het lijkt wel een sprookjesbos….Door het hele bos loopt een smalle boardwalk, die het soms lastig maakt elkaar te passeren. Er zijn veel houten trapjes die zorgen dat je over de berg tussen het parkeerplaats en het strand heen komt.
Na een tijdje kwamen we aan op het strand. Langs de bosrand lagen allemaal aangespoelde boomstammen. Het was gelukkig nog eb, dus we konden helemaal doorlopen naar een klein rotseilandje. Bij vloed is dit eilandje niet bereikbaar. Maar nu waren er dus veel dingen te zien, die dan onder water zitten. Overal zagen we pokken die open en dicht gingen, anemonen en een paar mooi gekleurde zeesterren.
Het begon al wel weer een beetje vloed te worden, dus we zijn maar niet al te lang gebleven. We wilden niet het risico lopen dat we tot middernacht op het eiland zouden moeten wachten tot het weer eb zou worden....We zijn nog even rond blijven struinen en toen weer terug het bos in. Daar zagen we twee bananenslakken, flinke jongens met gele en zwarte vlekken.

Na de wandeling besloten we even door te rijden naar Tofino. Patric ging meteen even inkopen doen voor de barbecue van vanavond en de kinderen gingen even spelen op een speelterrein. Zowel in Tofino als later op de weg naar Ucluelet zien we enorm veel politiecontroles. Vrij veel voor twee van zulke kleine dorpjes... Later horen we op de radio dat er hier 9 mensen waren opgepakt in verband met een drugsschandaal langs de Canadese westkust....Vandaar dus....

Bij ons in de cabin rusten Mylla en ik even uit. Patric rijdt met Mick naar het haventje van Ucluelet om daar nog even wat rond te kijken. Als ze terug komen, lopen we een stukje van de Wild Pacific Trail. 5 minuten van ons huisje kunnen we de Lighthouse-loop lopen. Volgens de eigenaar van de cabins een wandeling van 45 minuten, maar met kinderen die elke 10 meter foto’s maken, wordt het een stuk langer! Ook alle omweggetjes op half officiele paden zorgen dat de hike een stuk langer duurt. De uitzichten over de Pacific zijn erg mooi en het pad loopt dan weer vlak langs de rotsen, dan weer wat dieper door het bos. Bij de vuurtoren kunnen we weer wat tussen de rotsen struinen, en dan het laatste deel van de route. Ook hier zien we weer Bananen-slakken, alhoewel deze bananen niet zo mooi geel zijn....Dit zijn misschien wel bak-banaan slakken :-) Mick en Mylla trekken een finishlijn en blijven wachten tot een slak over de finish is gekomen.

Als we terug naar het huisje gaan, horen we ineens vlak naast ons wat geritsel. Blijkt op een paar meter afstand een hert te grazen....
Thuis gekomen, begint Patric meteen met de barbecue. Zalm en pofaardappels er op en even later ook de sate en hamburgers. Het smaakt allemaal heerlijk. Vooral de zalm is voortreffelijk. Je kan echt merken dat we hier dicht bij de bron zitten. Na afloop mogen de kinderen een paar marshmallows warm maken, maar de bbq duurt hen iets te lang. Boven de kookplaat in de keuken gaat het een stuk sneller....Tot Mylla’s marshmallow van het stokje valt en in de fik vliegt. Oeps :-) Snel de ventilator aan en de troep wegpoetsen.....Klaar! En daarna lekker slapen....