Vandaag zijn we vroeg op pad gegaan. Al voor 6.00 uur reden we het park in op zoek naar wildlife. Op het programma stond het noordoostelijke deel van Yellowstone. In dit deel waren we nog niet eerder geweest. Vanaf Mammoth reden we richting de noordoostelijke ingang.
In plaats van de hoofdweg te volgen zijn we via de Blacktail Plateau Drive gegaan. Dit is een onverharde kronkelweg door een zeer gevarieerde omgeving. De 4-wheel drive kwam goed van pas :)
Op een gegeven moment reden we met de auto een bochtje om en daar stond een groep jonge coyotes. Er komen blijkbaar niet zo veel auto's op dit tijdstip op deze route, want ze schrokken van ons en renden direct via de open vlakte richting een wat verder gelegen bos. Ook voor ons kwam het wat onverwachts, waardoor we geen tijd hadden om uit te stappen en het op de gevoelige plaat vast te leggen. Wel konden we alles goed volgen en zagen we dat ze -op een drafje rennend- telkens achterom keken of we ze niet volgden.

Even verder zagen we een kudde Elks. Op dat moment kwamen we de eerste andere auto tegen. Dit was er een van de Yellowstone Association. Deze was met een klein groepje mensen op een foto-tour. We lieten ze even passeren, zodat wij weer op onze eigen tempo konden gaan spotten. We zagen veel marmotjes en niet te vergeten prachtige landschappen. Overal waar je keek, zag je antsichtkaart plaatjes.
Na een tijdje zagen we dat de auto van de tour stilstond. Toen we dichterbij kwamen, wees de gids ons aan dat we bij de heuvel naast de weg naar boven moesten kijken... Daar liep een jonge zwarte beer. Doordat hij precies in een kommetje liep verdween hij telkens uit het zicht, maar kwam af en toe weer tevoorschijn. We maakten nog een praatje met de gids en deze vertelde dat de kans groot was dat de moeder in de buurt liep. Deze hebben we echter niet gezien.
Ook vertelde hij dat we zo in een bosgebied zouden komen waar we goed op moesten letten, omdat daar een bull Moose scheen te zitten. Aangezien we deze nog erg graag zouden willen zien (vooral Mick) zijn we heeeel rustig door het bos gereden, maar helaas had hij zich blijkbaar goed verstopt.

Uiteindelijk kwam de onverharde weg weer uit op de verharde Grand Loop road. Bij Tower-Junction zijn we afgeslagen richting de Noordoost-uitgang. Hierbij kom je door Lamar Valley. Een prachtige vallei met weidse uitzichten, de Lamar River en hoge besneeuwde bergen op de achtergrond. Hier kwamen we ook een aantal keer grote kuddes Bizons tegen. Soms zagen we ze verder in de vallei rennen, maar er stond ook een groep vlak langs de weg te grazen. Hier zijn wij even gestopt om wat foto's te nemen en op ons gemak deze machtige dieren te bekijken.

Er stond ook een groot mannetje tussen, die regelmatig een diep grommend gebrul liet horen. Heel indrukwekkend om dit in zo'n prachtige omgeving te kunnen zien.
Terwijl we hiervan stonden te genieten, kwam er heel onverwachts een coyote vlak voor ons voorbij lopen. Dat was nog eens een leuk extraatje :)

Toen we net verder waren gereden, zagen we een Pronghorn lopen. Deze hadden we nog niet gezien! Op een afstandje liep hij rustig voorbij en soms zag je hem wat met zijn poten in de grond graven op zoek naar lekkere hapjes. Ook deed hij op zijn gemakkie zijn behoeftes, wat de nodige hilariteit bij Mick en Mylla tot gevolg had. Weer een stukje verder stonden behoorlijk wat auto's en waren veel mensen een stukje de berg opgelopen. Daarvandaan keken ze naar een open vlakte in de vallei. Na wat navragen bleek dat er een wolven-familie zat. Wij dus ook de berg op. Uiteraard ging het statief, de grote lenzen en de verrekijkers van de kinderen ook mee. Na enig speurwerk en wat hulp van "collega-spotters" hadden we een liggende wolf gevonden. Dit scheen de moeder te zijn en de jongen zouden ook daar moeten zijn. Het was echter allemaal behoorlijk ver weg. Zelfs met de 400 mm lens met 2x teleconverter was het niet echt goed te fotograferen. Op een gegeven moment zagen we wel dat er vanuit de bosrand nog een andere aan kwam lopen (de vader?). Doordat deze liep, was hij wel wat beter te onderscheiden, maar echt heel duidelijk was het allemaal niet. Maar goed..we kunnen het toch weer op ons lijstje zetten :)

Na al deze "onderbrekingen" kwamen we uiteindelijk om 9.15 uur bij ons doel van vanochtend aan: de hike naar Trout Lake. Deze wandeling is niet heel lang, maar het begin gaat behoorlijk steil omhoog. De kinderen klommen goed door en na ongeveer 1 kilometer kwamen we bij het meer aan. Dit was een prachtig bergmeer waarin veel forellen zwommen.
Op een paar plekjes zaten een paar mensen en er was iemand aan het vliegvissen (hij ving er ook nog eentje). Heerlijk rustig en je hoorde geen auto's of andere storende geluiden. Alleen vogeltjes en wat kabbelend water. In de ochtendzon zag het er allemaal prachtig uit en de omliggende bergen weerspiegelden mooi in het meer. Na even kort op adem te zijn gekomen, zijn we rondom het meer gelopen. We kwamen dezelfde gids van de fototour weer tegen. We zagen heel veel marmotjes, die hun holletjes tegen de oplopende hellingen hadden gemaakt. Halverwege zijn we even langs het water gaan zitten en hebben wat muesli-repen gegeten en wat gedronken. Uiteindelijk zijn we verder gelopen en daalden we weer af naar onze auto. Dit was weer een hele mooie ervaring en het blijft ons verbazen hoeveel variatie er in dit park is.

Via Lamar Valley zijn we teruggereden naar de Grand Loop road en bij Tower-Junction gingen we nu naar het zuiden richting Canyon. Daar hebben we eerst even een "ijsje" gegeten en wat koffie gedronken, waarna we verder reden naar de Upper en Lower Falls in de Yellowstone River. We hebben deze kort bekeken via de North Rim drive met een paar verschillende overlooks. Vanaf hier zagen we hoe krachtig het water naar beneden stort en hoe diep deze Canyon is. De kinderen waren al behoorlijk moe, dus we hebben geen uitgebreide wandelingen naar beneden gedaan. Dit moeten we dan maar bewaren voor de volgende keer . . . ;)

Vanaf hier zijn we teruggereden naar ons hotel in Gardiner. We moesten nog wel even stoppen voor wat overstekende Elk, waarvan er een lang op de weg bleef staan te twijfelen of hij nu wel of niet naar boven zou gaan. De kinderen lagen inmiddels achter in de auto te slapen en werden pas voor het hotel wakker. Daar hebben we eerst even gerelaxed op de kamer en zijn we nog een tijd in het zwembad geweest. Daarna hebben we in Gardiner gegeten. Hier zijn we inmiddels weer ervaren en bestellen we -net als twee jaar geleden- twee menus die we met zijn allen delen. Zelfs dan gaat niet alles op, zo groot zijn de porties meestal. Inmiddels zijn we weer in de gebruikelijke fase: de kinderen slapen en wij werken het weblog bij. Zo nog even de spullen voor morgen klaar zetten. Dan gaan we namelijk de hele dag paardrijden in Yellowstone. Ik ben benieuwd of de lessen van de afgelopen maanden positieve invloed hebben gehad.....