Canada and USA 2010
Where2Go

9 Missoula – Going To The Sun Road - Glacier N.P.

17 juli 2010

overnachting: Rising Sun Motor Inn & Cottages, St.Mary


Route Dag 9

Het ontbijt in ons hotel was wat uitgebreider dan gebruikelijk in de Amerikaanse hotels. Hier hebben we dus maar eerst eens rustig gebruik van gemaakt. We konden lekker zelf dingen van het buffet kiezen en dat valt met name bij Mick en Mylla altijd wel in de smaak. Toen we waren uitgegeten zijn we weer op pad gegaan. Eerst reden we verder richting het noorden door het bekende landschap van Montana. Na enige tijd kwamen we langs Flathead Lake. We kozen er voor om dit langgerekte meer langs de westkant te passeren. Het schijnt namelijk dat via de oostkant je veel tussen bomen rijdt waardoor je eigenlijk geen uitzicht over het meer hebt. We kunnen het niet zelf vergelijken, maar aan de westkant hebben we in ieder geval op sommige plekken mooie uitzichten gehad. Er waren in de kleine dorpjes langs het meer diverse feestelijkheden. Overal hingen ballonnen, stonden kraampjes en we kwamen ook nog langs een 5 mile hardloopwedstrijd. Hier deden kinderen en volwassenen aan mee, dus het leek een soort van sponsorloop. Het zag er elk geval gezellig uit. Wel viel het ons op dat er voor een zaterdagochtend weinig bootjes op het meer waren. Ook reden er niet zo veel auto's met bootjes er achter. We hadden van tevoren gehoord dat deze er heel veel zouden rondrijden. Misschien waren ze allemaal wel naar de fancy fair...

Mylla heeft inmiddels haar favoriete liedje op haar MP3-speler ondekt, dus die luistert ze zo'n beetje de hele dag. Vanaf de achterbank horen we haar dus constant meezingen. Aangezien ze zelf een hoofdtelefoontje op heeft, klinkt dat wel gezellig, maar niet altijd even zuiver.. We hebben haar aangeraden om zich nog maar niet voor X-Factor op te geven!

Via de plaatsen Kalispell en West Glacier kwamen we bij ons doel van vandaag: Glacier National Park. Door dit gebied loopt de Going-to-the-sun road. Deze prachtige weg gaat van west naar oost door het park en komt over Logan Pass waar je de Rocky Mountains oversteekt. Ook hier is weer erg veel natuurschoon te zien.Toen we net het park inreden, zagen we direct al twee herten lopen, dus dat beloofde weer veel goeds...

Eerst zijn we naar het Visitor Center gegaan. We hadden gelezen dat een van de hikes die we vandaag wilden gaan doen (Johns lake Trail) wat slecht was aangegeven, dus daar wilden we eerst nog wat over navragen. Het bleek allemaal niet zo'n probleem te zijn. Dan nog maar even een sanitaire stop en bij het winkeltje een ijsje en koffie. Daar liep bij het afrekenen het hele PIN-apparaat in de soep en moesten er wel vijf man aan te pas komen, voordat er een bonnetje tevoorschijn kon worden gehaald dat ik kon aftekenen. Voordat we verder het park in reden, hebben we ons eerst maar goed ingesmeerd met anti-mug. We wisten niet zeker of we er hier veel last van zouden hebben, maar bossen in combinatie met water is meestal geen goed voorteken. Dus voor de zekerheid maar even smeren.
GTTSR Het eerste deel van de GTTS-road bleven we de kust van Lake McDonald volgen. Een klein stukje na het einde van dit meer, was de parkeerplaats van de trail die we hadden uitgezocht. Op de parkeerplaats kunnen maar acht auto's staan, maar we hadden geluk dat we er precies nog bij konden. Dit geeft ook wel aan dat het niet een van de drukste trails is. Op het moment dat we begonnen, was een groepje mensen net klaar met de wandeling. Ze waarschuwden ons dat ze een grizzly-cub hadden gezien en dat de moeder ook ergens rond moest lopen. Aangezien we goed waren voorbereid liepen we al zingend het pad af. We wisten namelijk dat beren zich meestal al uit de voeten maken als ze iets aan horen komen. Johns Lake Het geeft wel een beetje een dubbel gevoel: aan de ene kant wil je graag nog een Grizzly zien, terwijl je aan de andere kant niet wilt dat ze schrikken op het moment dat je een bocht om kunt lopen. Dan kunnen ze namelijk gevaarlijk zijn en tot de aanval overgaan. Het is wel even anders lopen dan op de Hoge Veluwe. Al met al was het een mooie wandeling. Eerst loop je door een oud bos via wat heuvels naar Johns Lake. Na ongeveer 1 kilometer kwamen we bij het kleine meertje.

We zijn niet direct hetzelfde pad weer teruggelopen, maar gingen verder totdat we bij een stroomversnelling in McDonald Creek kwamen. Daar hebben we even wat gegegeten en gedronken, voordat we de rivier overstaken en aan de andere kant via een paardentrail verder gingen. Ook hier liepen we door een bos verder. Op veel plekken zagen we plukken berenhaar liggen. Dat was waarschijnlijk door beren tegen de bomen afgeschuurd. Waterval Een beer zelf zijn we echter niet tegengekomen. Dit pad kwam een beetje vreemd op een zijweg van de GTTS-road uit, dus het was maar goed dat we de navigatie mee hadden genomen. Hierop hadden we namelijk de plek van de auto opgeslagen, dus konden we zien hoe we het laatste stuk terug moesten lopen. Waarschijnlijk was dit hetgene waar we over gelezen hadden en zat het probleem dus in het feit dat we na Johns Lake via een andere trail weer verder gingen. Maar goed, we hebben de auto weer gevonden. De kinderen waren het laatste stuk toch wel wat vermoeid aan het worden, dus die waren ook wel blij dat we nu weer met de auto verder gingen.

Via de GTTS-road reden we verder en deze gaat op een gegeven moment flink de hoogte in. Daardoor krijg je een heel mooi uitzicht en overal zie je hoge, besneeuwde bergen en diepe dalen. Vanaf de bergwanden kwamen ook veel watervallen. Bij de Wheeping Wall stoomt het water over een heel breed stuk de bergwanden af en loopt voor een deel over de weg. Het was erg leuk om daar vlak langs te rijden. Een stukje verder zagen we tegen een steile rotswand een Mountain Goat. We konden precies even langs de kant stoppen. Toen we even van lens wisselden, zagen we dat er een jonkie bij was. Samen kwamen ze naar beneden lopen en bleven langs de kant van de weg staan.

Berggeiten

Op het hoogste punt passeerden we Logan Pass. Daar hebben we even een sanitaire stop gemaakt. Hier lag nog overal sneeuw, dus daar wilden de kinderen wel even in lopen. Logan Pass Eerst op een klein stukje naast het Visitors Center, maar het leek hun toch wel heel spannend om een stuk op de gletsjer te gaan lopen. We liepen via een aantal boardwalks omhoog. Hier waren eerst mooie weidevelden met veel bloemen en uiteraard al wat plekken met sneeuw. Marisol had niet zo veel zin om verder omhoog te lopen, dus zij bleef hier wat foto's maken. Ik zou met Mick en Mylla een klein stukje verder lopen. Dit werd echter een heel stuk verder. De kinderen waren zo enthousiast en wisten van geen ophouden! De boardwalks hielden op een gegeven moment op en we liepen verder over een smal uitgesleten paadje door de sneeuw. M&M Gletsjer Soms moesten we een beetje over wat uitstekende rotsen klauteren en dan ging het weer verder over de sneeuwvlakte. Hierbij ging het in het begin wat steiler, maar het laatste deel steeg het nog maar lichtjes. De berg zelf was wel steil, maar deze hellingen lagen dus aan onze zijkanten boven en onder ons. Op een paar plekken stopte de sneeuw en liepen we door een (heel) klein stukje bos. Ook daar zagen we weer Mountain Goats en ook een Hoary Marmot. We kwamen uiteindelijk uit bij een klein bergmeertje. Mick en Mylla wilden heel erg graag nog verder, maar ik vond het zo wel genoeg. Aangezien we niet hadden verwacht dat we een hele verre wandeling zouden maken, had ik wel wat eten en drinken bij me, maar geen extra kleding. Zo hoog in de bergen kan het weer in eens omslaan, dus dat wilde ik met twee kinderen bij me niet riskeren. Ook kon ik me goed voorstellen dat Marisol zich wat zorgen begon te maken (wat ook zo bleek te zijn), want we gingen er niet vanuit dat we zo lang weg zouden zijn. Via hetzelfde pad zijn we dus weer teruggegaan. Aangezien dit daalde ging dit wat vlotter, alleen was het laatste steile stuk toch wel wat glibberen en hier en daar lagen Mick en Mylla ook wel op hun gat. Door de slechte (geen!) voorbereiding hadden we ook geen wandelschoenen aan, maar allemaal sportschoenen en die helpen ook niet echt mee om stevige grip te hebben. Omhoog hebben we daar wat minder last van gehad. Uiteindelijk kwamen we terug bij Marisol, die inmiddels een familie Hoary Marmots had ontdekt. Al wachtend op ons heeft ze heeeel veel foto's gemaakt van de spelende jonkies.
Marmotten Achteraf heb ik op de wandelkaart kunnen zien, dat ik met Mick en Mylla de Hidden Lake Trail heb gelopen. Deze is heen en terug zo'n 4,5 kilometer (geen vlak gebied), dus ik was heel trots op ze dat ze dit hadden volbracht, zeker na de wandeling 's ochtends. Ik had geen fotocamera bij me, maar heb gelukkig nog wel wat kunnen filmen. Vanaf Logan Pass ging het weer naar beneden, waarbij we nog een Bighorn zagen. We stopten en hij kwam vlak langs onze auto lopen, waarbij hij heel boos naar Mylla keek. Het leek of hij elk moment de auto kon gaan rammen, maar dat viel gelukkig mee. Via nog meer prachtige uitzichten kwamen we bij onze slaapplaats van vannacht aan. Dit ligt aan Lake St Mary. Het is een simpele Motor Inn, maar de kamer en badkamer zijn prima en schoon. Ook staan er twee lekkere bedden. Eigenlijk was het zelfs wat beter dan we hadden verwacht voor de prijs. Het zit tenslotte nog in het park. Bij het inchecken zagen we dat er ook een restaurant was. Dit zag er goed uit. Aangezien het eerstvolgende stadje (St.Mary) nog een stukje verder was en we geen zin hadden om daar weer heen (en terug) te rijden, besloten we om hier direct maar te gaan eten. Het was niet al te duur en smaakte prima na alle inspanningen van vandaag.

<< naar dag 8 terug naar begin Canada terug naar begin pagina naar dag 10>>