We hebben vandaag geen echte plannen en kunnen dus gewoon lekker op ons gemak doen waar we zin in hebben. Na de fantastische dag van gisteren nemen we vanochtend overal de tijd voor. We laten Mick en Mylla uitslapen en eten daarna in onze cabin het ontbijt. Uiteraard is het daarna tijd om te gaan vissen.

Na de korte oefensessie van de afgelopen twee dagen zijn we nu klaar voor het echte werk! Ik heb ’s ochtends nog wat aas en een extra hengel voor mijzelf gekocht. De barbecue is opgepoetst en we hebben de viskruiden alvast klaargezet. Alleen de zalmen moeten nog even worden gevangen (en schoongemaakt ?!?).
We starten vlak voor onze cabin en al snel heeft Mylla weer zo’n zelfde rare vis als gisteren op het strand binnengehaald.
Gelukkig houdt deze zijn bek wat minder stijf dicht, waardoor de haak er makkelijker uitgaat. Daarna laten we hem weer zwemmen, want wij gaan ten slotte voor de zalmen... Als Marisol even de hengel van Mick overneemt heeft ze binnen de korste keren een zalm gevangen. We vinden deze echter wat aan de kleine kant (op het restort zien we altijd mensen met veel grotere lopen) om te barbecue-en, dus ook deze zwemt al snel zijn vrijheid weer tegemoet.
Na een tijdje lopen we een paar honderd meter langs het strand richting de monding van de Cluxewe River. Hier staan de meeste mensen altijd te vissen en worden de grote jongens gevangen! Mick en Mylla gooien in en.... de haak zit direct muurvast in het water vast! Het blijkt dat –nu het eb is- er op deze plek veel keien in het water liggen, die vol zitten met zeepokken, een soort zeediertjes –of plantjes die op de keien vast zitten. De hengel is met geen mogelijkheid meer binnen te halen. Aangezien ik het zonde vind om het aas nu al af te knippen, besluit ik daarom om mijn schoenen uit te trekken, mijn pijpen op te stropen en de zee in te lopen om het aas los te maken.
Dit lukt, maar was een zeer pijnlijke ondernemening. Die zeepokken zijn namelijk keihard en heel scherp (denk maar een beetje aan koraal, maar dan zo klein en op keien dat het niet afbreekt). Als ik terug aan land kom, bloeden mijn voeten en ik moest zo ver het water in dat mijn hele broek alsnog doorweekt was. Het aas was gelukkig wel weer terug.
De kinderen gooien opnieuw in:... weer vast! Dit keer loop ik maar met mijn schoenen gewoon aan het water in. De vissers om ons heen hebben hier geen enkele last van, dus ik ben maar even om wat tips gaan vragen. Het blijkt dat M&M te lang wachten met ophalen, waardoor het aas (met haak) naar de bodem zakt en vast komt te zitten. Als je sneller ophaalt, gaat hij in het water zweven en heb je hier geen last van. Voor ons huisje liggen blijkbaar minder keien waardoor we hier eerder geen last van hebben gehad. Wel snap ik nu waarom Mylla van die rare vissen ving. Dit leken me meer vissen die dicht boven het zand zwemmen.
We proberen dit en het gaat beter. Soms zit hij dicht bij de kant nog wel eens vast , maar aangezien ik toch al nat ben, haal ik ze dan maar los. Mijzelf lukt het wat beter en ik heb er geen last van. Mylla neemt af en toe nog wat foto’s.

Na een tijdje stoppen we en gaan we eerst maar in de cabin wat lunchen.
Aangezien we nog steeds geen zalm voor de barbecue hebben, gaan we het ’s middags nog maar even proberen.
Mick heeft even geen zin en blijft in de cabin nog wat spelletjes doen. Marisol heeft binnen de kortste keren beet. Ze probeert hem binnen te halen, maar hij spartelt flink tegen. Ik leg mijn hengel neer, zodat ik haar het laatste stukje kan helpen. Als ik bij haar kom, is de vis al bijna op het strand. Ik zie dat het een joekel van een zalm is! Zeker zo’n 60 cm. Dat wordt smullen vanavond. Mylla rent al snel naar de rugzak om het fototoestel te halen. De vis geeft zich echter nog niet gewonnen en blijft flink tegenwerken. Deze krachten wordt de hengel te veel en..SNAP.. het draad breekt met een knap af. Achteraf is dit ook wel te begrijpen, want het is een beginnershengel (met draad), die gewoon veel te licht is voor zalmen die zo groot zijn.
De teleurstelling is toch groot, want hij was al zo dichtbij, maar zalmen zijn zo ontzettend sterk – ook nog in ondiep water. Ze moeten tenslotte ook hele stukken tegen de stroom op de rivier opzwemmen. Een vrouw die al de hele dag op het strand zit, bevestigt nog dat het een hele grote was!! Maar goed, we zien wel dat het echt wel kan. Ik bind er nieuw aas en haak aan en we gaan vol goede moed verder....

Aan het einde van de dag zitten we gewoon in een restaurant te eten. Dat verklaart wel hoe succesvol de rest van het vissen is gegaan :(
Omdat we het toch wel heel leuk vinden, kijken we of we morgen nog ergens een plekje kunnen vinden om de hengels nog eens uit te gooien.