Het was vanochtend weer een prachtige ochtend. We zitten hier op een heel verlaten stukje van het Cape Agulhas National Park. Mick had vanuit zijn raam 's ochtends al een Springbok in de "tuin" zien grazen. Verder zien we niet zo veel groot wild, maar er zitten wel heel veel verschillende vogels.

Marisol gaat wat in het gebied rond het huis lopen en neemt wat foto's, terwijl Mylla en ik ontbijt maken. Mylla wilde dit graag doen, maar uiteraard eindigt het zo dat Mylla alle instructies geeft en ik alles aan het uitvoeren ben

Na het ontbijt zitten we nog even in de zon op de veranda en dan gaan we weer op pad. Gelukkig konden we de sleutel in het huis laten, zodat we niet eerst terug naar Cape Agulhas zelf moeten. Op deze manier kunnen we de kortere "binnenweg" nemen naar een andere uitgang van het park. Dit is natuurlijk een onverharde weg en er zitten behoorlijke ruige stukken tussen.
Waarschijnlijk heeft het regenachtige weer van de afgelopen periode de weg wat slechter gemaakt. Gelukkig hebben we een 4x4 en komen we heelhuids het park weer uit.
Op de verharde weg schakel ik de 4x4 weer uit, maar het lampje blijft wel branden. Even stoppen en zien of het werkt als ik hem opnieuw in en uitschakel.
Het lampje blijft branden. Dan maar rustig op weg. Het is een soort provinciale weg, maar we mogen er 120 km/u. Voor de zekerheid blijf ik maar even rond de 80 km/u rijden. Dat is een mooie snelheid voor deze weg en lijkt me verstandiger. Er is verder toch niemand op de weg en het is voor deze omgeving ook wel een mooie snelheid.
Na een tijdje komen we weer bij de kust en volgen deze. Vlak voor Gansbaai ruiken we een penetrante lucht. Eerst denken we dat er hier uien worden verbouwd die pas zijn gerooid. Als de lucht aanhoudt, stop ik toch nog maar een keer. Als ik goed wil gaan staan en de auto in z'n achteruit zet, gaat het 4x4 lampje uit.... Dat zal de oplossing dan wel zijn.
We zijn bijna bij onze eindbestemming en rijden er rustig heen. De stank is inderdaad (bijna) weg.
Ook al zijn we wat vroeg, we rijden al wel vast naar The Roundhouse, onze slaapplaats voor de komende dagen. We kunnen waarschijnlijk nog niet inchecken, maar ik ben benieuwd of Dave inderdaad mijn GoPro op het postkantoor heeft kunnen ophalen (we hebben de afgelopen dagen geen internet gehad, dus ik niets kunnen navragen).
Hij is er op het moment nog even niet, maar als ik zijn telefoonnummer op een briefje op de deur zie hangen, bel ik hem en hij bevestigt inderdaad dat hij de camera heeft . Hij zal hem langsbrengen als hij terug is.

Eén van de andere mensen van het Guesthouse geven aan dat we over een ongeveer een huur het huis inkunnen.
We willen in de tussentijd even naar de zee (op ca 300 meter afstand) lopen. Als we richting de auto lopen, zie ik olie onder de auto liggen. Ik schuif er onder en zie inderdaad dat de auto lekt.....bummer.....Ik bel het verhuurbedrijf en ze zullen zien wat ze kunnen doen. Ze gaan me terugbellen.....

Wij lopen vervolgens eerst naar een kleine bakery aan het eind van de straat om een ijsje te halen.
Mylla en Mick maken daar voor de deur kennis met een lieve hond. Hij heeft een halsband om en ziet er heel goed verzorgt uit. Daarom mogen ze hem wel aaien van ons. Hij heeft dezelfde kleur als Djiba, dus ze zijn gelijk verliefd op hem.
We lopen vervolgens naar de kust en als we aankomen lopen, zien we direct al een walvis vlak voor de kust.... Dat is grappig. We weten dat er in deze periode heel veel zitten en dat ze vaak vlak langs de rotsen komen, maar we hadden niet echt verwacht dat we ze nu direct al zouden zien.
Als we een tijdje staan te kijken blijken het er twee te zijn. De één lijkt wat kleiner en ze blijven de hele tijd bij elkaar, dus het zijn waarschijnlijk een moeder met haar kalf. Een stuk verderop zwemt er nog één.
We lopen verder langs de rotsten en Mick en Mylla spelen met de hond. Hij is het hele stuk met ons meegelopen. Met zijn drieën zoeken ze naar salamanders en slangetjes. De hond loopt soms een heel eind verder weg, maar komt na een tijdje altijd weer terug naar Mick en Mylla. Het is een echte boef. Hij deed (in gedrag) ons denken aan (Lady & de) Vagebont.

Inmiddels was ik door het verhuurbedrijf gebelt en vanuit Kaapstad komen ze een nieuwe auto brengen. Dit kan natuurlijk wel een uurtje of twee duren, maar gelukkig zijn wij al op de plek van bestemming en staan we niet ergens langs de kant van de weg. Als het dan toch moest gebeuren, is dit dit toch wel de perfecte plek geweest.

Als we terug bij The Roundhouse komen, kunnen we direct ons huisje in. We worden ook even rondgeleid door het guesthouse gedeelte. Wij kunnen overal gebruik van maken, ook de hottub op het dak met uitzicht op zee

We maken eerst vast de auto helemaal leeg, zodat we deze snel kunnen omruilen als de nieuwe er is. Cody (zoals Mick en Mylla de hond hebben genoemd) springt al in de kofferbak.....

De rest van de middag doen we rustig aan. De hottub wordt getest, we lezen wat en checken onze email.
Na een tijdje wordt inderdaad een nieuwe auto gebracht. Het is weer eenzelfde als de vorige twee keer, dus dat is makkelijk. We vullen wat papieren in en de tweede man constateerd, dat er iets lekt bij voor de 4-wheel aandriving...Oeps.
Hij ziet wel dat het lampje uit is, dus gaat er vanuit dat het een defect van de auto is. Ze hebben nog een tweede auto bij zich en met de twee auto's vertrekken ze weer.
Op dat moment komt ook Dave van The Roundhouse; en wat heeft hij bij zich.....?
.......Een postpakketje met mijn GoPro !!!
Ongelooflijk dat ik die weer in mijn handen kan houden. Ik moet Glyn (die hem heeft gevonden, mij opgespoord en naar The Roundhouse heeft gezonden) maar een kadootje sturen, zodra we terug zijn in Nederland.
Ik zet direct de opnames op de laptop en vol verwachting gaan we ze direct bekijken. We hopen op spectaculaire beelden met misschien wel de 4 humpback whales. We zien dat de GoPro direct van mijn hoofd valt als ik in het water in spring. Langzaam zakt hij naar beneden en filmt daarbij één vis. Hij komt op de bodem en dwarrelt wat mee met de drift. Na een tijdje zien we eerst een schim van een duiker in de verte. Weer even later zien we een paar duikers. Ongeveer 10 minuten nadat ik hem ben verloren, wordt hij opgepakt. We zien Glyn in de camera kijken en zet hem uit........Geen spektakel dus, maar wel grappig om te zien, dat hij zo weer werd gevonden

's Avonds gaan we eten in een pub/restaurant om de hoek. Op tv stond een rugby-wedstrijd van Zuidafrika tegen Argentinië aan. We hebben maar enthousiast voor Zuidafrika meegejuigd....en we hebben gewonnen
Het eten was simpel, maar erg lekker en heel erg goedkoop. We aten met zijn vijfen voor nog geen 30 Euro, inclusief alle drankjes.....