Vanochtend hebben we eerst alle bagage weer bij elkaar geraapt en alvast in de auto geladen. De komende 3 nachten slapen we op dezelfde plaats, dus dan hebben we wel weer tijd om alles weer eens goed uit te zoeken.
Als alles in de auto staat, gaan we ontbijten. We worden weer opgewacht door de eigenaar van het Guesthouse en krijgen een plaats in de halfopen eetruimte in de tuin.
Bij het buffet kunnen we uit allerlei dingen kiezen. Als we wat gepakt hebben, blijkt dit nog niet alles te zijn. We kunnen namelijk ook nog dingen bestellen: van Full Englisch breakfast tot gebakken eieren met toast.
We bestellen allemaal wat en het smaakt prima...

Daarna nemen we afscheid en gaan op pad.
Als we ons wijkje uit rijden, staat de grenspost met Swaziland al duidelijk op de borden. Een paar honderd meter verder komen we op een kruising en daar staat plots niets meer aangegeven.....Da's vreemd....rechtdoor gaat alleen een smal grindpad, dus dat lijkt ons niet logisch.
Dan maar even de ouderwets wegenkaart raadplegen. Het blijkt dat we linksaf moeten en een aantal kilometer verder wordt dat bevestigd doordat de grenspost daar wel weer op de borden staat.

Wij rijden probleemloos naar de grens met Swaziland waar we een heel ritueel moeten afwerken:

• Eerst noteert een grenswachter de gegevens van de auto. We krijgen daar een afschrift van.
• Vervolgens mogen we iets verder de auto parkeren.
• Lopend naar een douane huisje waar we stempels krijgen om Zuid Afrika uit te gaan.
• Dan mogen we met de auto naar een slagboom om het afschrift dat we eerder hadden gekregen, in te leveren.
• Daarna kunnen we de auto weer wat verderop parkeren in niemandsland.
• Met zijn allen weer de auto uit. We weten niet exact waar we heen moeten, maar een man die de weg staat aan te vegen, wijst naar een vervallen huisje. Dat blijkt inderdaad de douane van Swaziland te zijn.
• Hier moeten we eerst wat formuliertjes invullen, die we bij een beambte in leveren, zodat zij een stempel in ons paspoort kan geven, waar we Swaziland dan eindelijk in konden rijden.

Gelukkig gaat het allemaal redelijk vlot, maar het is allemaal wel erg omslachtig. Zeker in het deel van Swaziland. Daar komt geen computer aan te pas en zijn ze druk in de weer met allerlei zware mappen, waar ze alle gegevens inschrijven...Dag moet toch makkelijker kunnen

Mylla vondt het in ieder geval allemaal prima. Ze had namelijk een tijdje geleden een paspoort gemaakt voor haar knuffel (een ijsbeer). Deze is overal met haar mee op reis geweest. Bij deze grensposten was het haar eindelijk gelukt om ook dit "paspoort" te laten afstempelen
Voor de douane-beambte was het ook vast wel een leuke afwisseling. Dit is vast de eerste keer dat een ijsbeer officieel de grens met Swaziland oversteekt.....

Na dit hele circus rijden we dwars door Swaziland heen. We volgen globaal de grens met Mozambique.
Het valt wel op dat het een heel arm land is. De huisjes zijn ultra klein en vaak niet eens afgebouwd. Soms zijn ze van steen, maar de meesten zijn gewoon hutjes die met van alles en nog wat in elkaar zijn gezet.

Ook hier leeft men vooral buiten. Op de meeste wegen mogen we 80 tot 120 km/u rijden, maar toch loopt er van alles langs en op de weg. Van (heel veel) mensen tot varkens, geiten en koeien....Op blijven letten dus.

Halverwege stoppen we nog even om koffie te drinken. Er staan twee “security guards”  die aanwijzen waar we kunnen parkeren.
Als we later weer terugkomen staan ze onze auto te wassen.... Dat komt best wel goed uit, want die was na alle onverharde wegen van afgelopen dagen behoorlijk vies geworden.
We geven wat fooi en gaan weer op weg.

Onderweg komen we ook langs grote suikerplantages. Er rijden veel vrachtwagens van de plantages naar de verwerkingsfabrieken. Blijkbaar is dit voor de lokale bevolking erg handig, want overal staan er mensen langs de weg die afgevallen stukken suikerriet verzamelen.
Op een afrit staan er zelfs een aantal jongens die wat stengels uit de vrachtwagens trekken op het moment dat ze stilstaan om af te slaan.

De rit verloopt verder voorspoedig en rond een uur of twee komen we dan ook weer bij de zuidgrens. Hier gaan we Swaziland weer uit en Zuid Afrika weer in. Vlak voor we bij de grens komen, zijn ze aan de weg bezig. Via een omleiding door een townshipje van een paar honderd meter komen we bij de grens aan...
Het hele circus van vanochtend herhaalde zich weer...
Er stond een flinke rij bij de douane post om Swaziland uit te gaan. We sloten achteraan en bereidden ons voor op een lange wachttijd. Gelukkig kwam er een vrouwlijke douane beambte naar ons toe lopen en vroeg onze paspoorten. Hiermee liep ze naar de balie en zonder dat ze ons daar hadden gezien, werden de paspoorten afgestempeld en konden we weer verder gaan. Dat is nog eens handig.....

Ook de rest van de rit verliep prima, zodat we in de middag St.Lucia binnen reden.
Hier overnachten we in een guesthouse en het ziet er prachtig uit. We hebben twee hele mooie kamers. Lekker ruim en het is mooi aangekleed. De eigenaar Craig leidt ons ook rond door het house zelf en geeft ons instructies wat we moeten doen als er een nijlpaard in de tuin of door het dorpje loopt. Dat schijnt hier wel eens te gebeuren ;-)

Nijlpaarden zien we nog niet, maar wel een paar Gekko's. Erg grappige beestjes en aangezien zij muggen enzo eten, zijn het onze vrienden.

Als we gesetteld zijn, gaan we in het dorpje even wat eten. We vinden een gezellig restaurant en we eten weer heerlijk.
Daarna gaat iedereen in het guesthouse nog wat lezen en/of spelletjes spelen, terwijl ik (Patric) al vast de spullen voor morgen in orde breng. Mick en ik rijden dan samen een stuk naar het noord-oosten, waar we voor de kust van Sodwana Bay gaan scuba-diven.