Vanochtend maakt Patric ons allemaal om 06:00 wakker. We gaan om 06:30 naar Gansbaai voor een boottocht waarbij we hopen haaien uit het water te zien springen.  Daarna varen we naar een ander stukje waarbij we in een kooi kunnen om de witte haaien van heel dichtbij te kunnen zien. Ik had eigenlijk al besloten om niet in het koude water te gaan. Ik ben al een paar dagen flink verkouden en dan lijkt me dit niet echt bevorderlijk. Patric gaat zowiezo, en de rest kijkt het even aan.

Na een korte briefing, koffie en een muffin gaan we snel naar de boot. De crew wil snel weg zijn, omdat er later vandaag een storm op zee op komt zetten en dan kunnen ze niet de cagedive doen. De afgelopen dagen konden ze meestal niet uitvaren, dus nu willen ze gebruik maken van de goede omstandigheden ’s ochtends.

Na een kwartiertje varen gooien ze eerst de kooi met wat voer uit, waar we later naar terugkeren. Dan wordt er een nepzeeleeuw uitgeworpen en moeten we die goed in de gaten houden.
Langzaam vaart de boot een aantal keer heen en weer, maar slechts 1 x heeft een witte haai interesse. Heel kort zien we een deel van een haai boven water uitkomen.
Na nog een paar pogingen wil de leiding zich liever focussen op de kooiduik. Omdat we allemaal zo naar de nepzeeleeuw hebben gekeken, zijn Lies, Mylla en ik niet helemaal lekker (ondanks een reispil).
Als we bij de kooi zijn aangekomen,zwemmen er al een paar haaien in de buurt.

Het blijkt voor Mick en Mylla toch echt te koud, en Lies wil ook niet.
Uiteindelijk gaat van onze groep alleen Patric de kooi in. Gelukkig kan hij hier zijn GoPro camera weer gebruiken om ook onderwater opnames te maken.
Hij gaat maar met twee anderen de kooi in. Wat dat betreft hebben ze mazzel, want ze hebben goed de ruimte in de kooi en ze hoeven niet na een paar minuten te wisselen voor een nieuwe groep kijkers.
Al snel zien we haaien om de kooi cirkelen.

Door het heldere water hebben we OP de boot ook goed zicht. De schatting is dat er op de hele wereld nog maar zo'n 1000 witte haaien over zijn en dat het vrijwel zeker is dat ze uitsterven. We vinden het dus wel heel bijzonder dat we ze van zo dichtbij kunnen zien.

Uiteindelijk hebben we 7 witte haaien rond de boot gehad, waarvan de grootste drie en een halve meter is.
Patric ziet ze van nog dichterbij en kan daar ook mooi opnames van maken.

Na zo’n 20 minuten moeten ze weer naar boven komen en wil de schipper terug om een andere groep aan wal ook nog gelegenheid te geven.

Via de rots waar zo’n 60.000 zeeleeuwen zich ophouden (DE reden waarom hier zo veel haaien zwemmen) varen we snel terug naar de kant. Patric heeft het behoorlijk koud en is blij dat hij terug aan wal even onder de warme douche kan.
Het was jammer dat we geen haai flink uit het water hebben zien springen, maar de haaien om de boot was ook een prachtig gezicht.

Bij het huisje bekijken we de beelden die Patric met zijn GoPro  heeft gemaakt. Ziet er behoorlijk spannend uit, die haaien zo dicht bij!

Als we wat zijn uitgerust, willen we via een pad langs de rotsen naar een lunchcafe iets verderop. Lies besluit thuis te blijven, omdat het pad nogal steil is.
Wij lopen via een smal paadje langs de rotsen en moeten af en toe flink klimmen of dalen. Het pad verdwijnt regelmatig en over de rotsen gaan we dan verder.
Langs de kust zien we meerdere walvissen langskomen. Sommigen komen echt heel dicht langs de rotsen.
Onderweg komen we ook een schildpadje tegen. Hij liep eerst richting zee (alhoewel het ons wel een landschildpad lijkt), maar als hij ons in de gaten krijgt draait hij om en "rent" terug richting wat bossages. Voor een schildpad is hij best wel snel.....

Na een half uur besluiten we naar boven te gaan, om daar te kijken waar het restaurantje zit. De kinderen krijgen al behoorlijke trek na de vroege boottocht, maar we kunnen het niet vinden. Dan maar snel richting huis via de normale weg, en na 5 minuten zijn we daar al. Snel Lies mee, in de auto en dan zijn we er met de navigatie zo! Het was net om de hoek waar we vanaf de rotsen naar boven waren gekomen.....
Bij het cafe nemen we lekkere sandwiches en wat drinken.

Als we weer thuis zijn, gaan we even relaxen, ik met Mylla in onze cottage, Patric en Mick zitten in The Round House op wifi. Rond 17:00 komt Mick ineens het huis binnenstormen....” Er springen allemaal walvissen, snel de camera!!!! En weg zijn ze....Mylla en ik snel onze schoenen aan en er achteraan. Snel nog even naar Lies roepen, die onder de douche staat. “Wat, is er een walvis aangespoeld?” “Neeheee, ze springen!!! Nou, doei!” En weg zijn we....
Als we naar het water lopen, zien we in de verte nog eentje uit het water komen. Patric en Mick hadden ze helemaal uit het water zien komen, maar helaas is dat nu afgelopen. Eentje slaat flink met z’n staart op het water, en ook dat is een prachtig gezicht, in de laatste zonnestralen....
Mick en Mylla hebben, na Cody, de hond van gisteren, nu weer een nieuw hondenvriendje gevonden. Dit keer is het Charley (staat op zijn halsband), een bordercollie. Superspeels schattig beestje. Ook hij loopt vanaf de rotsen met ons mee naar huis, en gaat op de foto op de trappen van onze cottage.
Wat later dan gisteren gaan we in Gansbaai eten bij Ciro’s, een klein familierestaurant. Het is wel een beetje vreemd dat de deur op slot zit. We zien wel wat mensen binnen. We bellen aan, maar er gebeurd niets... Nog maar eens bellen....Er gebeurd weer niets....Mick is ongeduldig en denkt dat de bel niet werkt. Hij klopt dus stevig op de deur en dan komt er inderdaad iemand. Een vriendelijke man doet open en laat ons binnen. De deur gaat daarna weer direct op slot....
We lopen door een soort huiskamer waar twee kleine tafels staan. Daar zitten al mensen. We worden dus wat meer naar achter geleid, waar in een andere ruimte ook nog wat tafels staan. Deze zijn eigenlijk voor twee personen, maar er worden er snel twee bij elkaar geschoven, zodat we met zijn allen bij elkaar kunnen zitten. De binnenkomst is een beetje vreemd en het lijkt er op dat deze mensen gewoon vanuit hun huis een restaurant runnen.
Ze zijn echter heel vriendelijk en het eten is weer heerlijk en voor weinig geld. 5 maaltijden inclusief drinken en een goede fooi voor 50 euro....
Terwijl ik dit verslag aan het typen ben, steekt er buiten een storm op. Hopelijk is die morgen gaan liggen, anders waaien we weg op het strand. Dan gaan we weer paardrijden.....Oei, ik voel nu al de spierpijn die ik ga krijgen