Vanochtend moesten we vroeg op pad. We vertrokken namelijk uit Bhutan weer terug naar Nepal.
Het hotel had voor ons een "packed-breakfast" gemaakt, zodat we op het vliegveld konden eten.
Daar werden we uiteraard weer heen gebracht door Himal en Mr.Tsring. We namen afscheid en gingen vlot door alle formaliteiten heen.
Ook al is het een International Airport, het is in Paro toch een heel klein vliegveld, dus op het moment dat we konden boarden, werd dit niet via een omroepinstallatie verkondigd, maar riep gewoon iemand bij de balie dit.
De vlucht duurde een uurtje en het Himalaya-gebergte was weer heel mooi te zien.

In Kathmandu kwamen we weer in de bekende chaos terecht. Dat is wel weel weer een heel groot verschil met de kalmte in Bhutan.
We lieten ons door een taxi naar de wijk Thamel brengen. Daar blijkt ons hotel een oase van rust (naar omstandigheden) in de gekte van deze stad.
We krijgen wat Nepali thee en daarna kunnen onze spullen naar onze kamer. Alles is daar prima en ze lijken hier zelfs de stroom-blackouts beter onder controle te hebben dan dat we eerder in Nepal hadden ervaren. Misschien schakelen ze beter over naar back-up power. Dat was in Nagarkot en Bhaktapur (voordat we naar Bhutan) gingen wel anders.

Na ons even opgefrist te hebben, nemen we een taxi naar Swayambhunath (Monkey Temple).

Daar lopen we eerst de 365 treden van de hele steile trap op. Hier zien we al wel wat aapjes, maar het zijn er niet zo veel als de bijnaam van de tempel doet vermoeden.
Boven aangekomen, hebben we een mooi uitzicht over de stad. We lopen wat rond het complex, met de verschillende tempels.

Na een tijdje lopen we weer naar beneden. Dan pas merken we dat de trap eigenlijk nog steiler is dan toen we naar boven gingen. Een beetje voorzichtig lopen dus maar.

Als we beneden zijn, lopen we door wat oude wijkjes terug richting Thamel.

Via via komen we uiteindelijk uit bij Basantapur Durbar Square en nemen daar in een hippe koffie-bar een iced coffee om wat af te koelen. Vervolgens daar vandaan terug naar ons hotel. Hier zijn de straten al wat toeristischer.
We blijven ons verbazen over de drukte op straat. Ook de slechte staat van de wegen en huizen is voor ons onvoorstelbaar om altijd in te moeten leven.

In het hotel nemen we op het dakterras nog even een lokaal "biertje" (de kleinste zijn hier altijd 650 ml), want het is tenslotte Rob's verjaardag.......

Aan het einde van de middag lopen we nog even door Thamel en komen zo langs allerlei straten met lokale markten gemengd met toeristen-winkels. Ook hier rijden natuurlijk gewoon weer auto's, motoren, brommers en riksja's tussendoor.
We komen weer uit op Basantapur Durbar Square en via daar lopen we weer richting ons hotel. Ondertussen hebben we ook nog even een masker gekocht. Gedeeltelijk voor de lol, maar we hebben ze toch ook wel degelijk gebruikt. Op sommige stukken is de lucht zo vol van uitlaatgassen en stof, dat het wel prettig is om wat bescherming te hebben.
De vriendin van 1 van mijn collega's komt oorspronkelijk uit Kathmandu en had een lijstje meegegeven met dingen die we konden bezoeken en ook een aantal restaurants die ze aan kon raden.
1 daarvan leek volgens onze routebeschrijving vlak bij ons hotel te zijn, dus we wilden daar rechtstreeks heen lopen. Nu bleek ons uitzoekwerk toch niet zo goed te zijn, want het bleek achteraf toch in een ander deel te zijn (vlak bij Durbar Square waar we net vandaan kwamen......). We hadden geen zin om weer helemaal terug te lopen, dus zijn toen maar bij een pizzeria gaan eten. Dit bleek toch ook wel een prima restaurant te zijn en weer eens wat anders dan we de afgelopen twee weken hebben gegeten .
De bezoekers waren gemengd; een aantal toeristen, maar ook veel buitenlanders die (zo leek het althans) hier voor langere tijd waren. Hier waren dan soms ook weer wat locals bij.
Prima restaurant dus en we sluiten Rob's verjaardag af met een ijsje.....