Aangezien ik mijn visum voor Nepal al in Nederland had geregeld, was ik redelijk snel door de douane. Gelukkig was mijn rugzak ook aangekomen en voor ik het wist stond ik buiten.
Rob zou pas over een aantal uur aankomen, dus ik had nog wat tijd om te besteden. Om me maar direct onder te dompelen in dit land, heb ik meteen een taxi gepakt en me laten afzetten bij Boudanath Stupa. Dit is één van de bekendste tempels van de stad.
Tijdens de rit daar naar toe had ik wel direct de ultieme "culture-shock".....
Ook al heb je er vooraf veel over gelezen en ken je de beelden; het is toch wel erg overweldigend als je er ineens middenin zit. Enorm drukke wegen, veel getoeter, iedereen rijdt door elkaar en er loopt van alles op de weg: mensen, honden en uiteraard koeien. Verder viel direct op dat het ook wel een vieze stad is. Overal ligt troep en alles is/lijkt oud en onaf. Zeker in deze droge periode is alles heel stoffig.
Omdat het zo ontzettend anders is dan we gewend zijn, is dit op zijn zachtst gezegd "een hele ervaring". Het was in ieder geval duidelijk dat ik niet meer in Nederland was.

Bij Boudanath Stupa aangekomen, ben ik eerst even rustig in de schaduw gaan zitten om alles op me in te laten werken.

Hier rijdt geen verkeer, dus het is in ieder geval wat rustiger. Het is nog vroeg, dus er zijn ook nog niet veel toeristen. Wel veel locals die hier hun geloof komen belijden. Ze lopen allemaal (met de klok mee) rondjes om de stupa en draaien daarbij aan de vele gebedswielen.
Het was mij inmiddels gelukt om mijn daypack/handbagage in mijn rugzak te proppen. Dit was wat makkelijker om alles de rest van de dag te dragen.
Toen ben ik ook maar rond de stupa gelopen om deze van alle kanten goed te bekijken. Uiteraard ook met de klok mee.

Na twee rondjes hield ik het voor gezien en ben rustig terug richting het vliegveld gaan lopen. Ik wist globaal de weg....
Deze route ging echt dwars door de stad en was zeker geen toeristische route. Ik kreeg zo al een aardig beeld van het leven in Kathmandu. Ik heb het al eerder genoemd, maar het is echt een totaal andere wereld....

Halverwege kwam ik uit bij Pashupatinath. Dit is een soort park waar een aantal tempels staan (van verschillende geloven) en ook worden hier langs de rivier de doden gecremeerd.
Ik kwam het park binnen via de achter ingang en hier staat ook een Hindu-tempel. Deze is niet toegankelijk voor niet-Hindu's, dus ik kon deze alleen van buiten bekijken. Via een aantal trappen kwam ik in het centrum van het park.

Tijdens deze klim merkte ik dat de rugzak met alles er-op-en-eraan toch wel behoorlijk zwaar was. De lange reis (vrijwel zonder slaap) en de warmte hielpen daar waarschijnlijk ook niet bij.....Eerst dus maar even uitrusten en wat drinken en eten....lekker in de schaduw....
Vervolgens naar beneden gelopen waar ik uit kwam bij het deel langs de rivier. Ik vond het niet zo respectvol om hier te filmen/fotograferen, dat heb ik dus maar even niet gedaan. Het was wel heel indrukwekkend om te zien op welke wijze mensen hier om gaan met de dood, zo in het openbaar.

Om niet te laat terug te zijn voor Rob ben ik vervolgens rustig terug gelopen naar het vliegveld. In totaal heb ik vanochtend zo'n 10 kilometer gelopen, dwars door dit deel van Kathmandu, dus dat was al een aardige impressie.

Rob landde mooi op tijd en het was erg leuk om hem na al die tijd (herfst 2010) weer eens te zien.
Hij had een goede vlucht gehad en heeft tijdens zijn (lange) tussenstop in Singapore mooi een nacht kunnen slapen bij zijn zwager, die daar vlak bij het vliegveld woont. Hij kwam dus behoorlijk uitgerust aan.

Tussen alle wachtende chauffeurs vonden we snel iemand met mijn naam op een bordje. Met een minivan werden we naar Nagarkot gebracht.
Dit is ruim een uur rijden van het vliegveld en richting de bergen. Het ligt zelf al wat hoger (op ca. 1850 meter) en bij helder weer heb je een mooi uitzicht op het hooggebergte. Op uitzonderlijk mooie dagen kan je vanaf hier zelfs Mount Everest zien.
Helaas was het vandaag heel heiig en konden we de bergen dus niet zien. Wel hadden we een mooi uitzicht op de vallei, met de terrassen waar verschillende groentes worden verbouwd.

Bij het hotel werden we vriendelijk ontvangen door de eigenaar. We konden uit twee kamers kiezen, waarbij we uiteraard voor de grootste kozen .
Alles was heel netjes en schoon en het personeel heel vriendelijk en behulpzaam.

Bij mij begon de lange reis (en jetlag) toch wel parten te spelen, dus ben ik eerst maar even een tijdje op bed gaan liggen.
Na een tijdje een lekkere douche genomen. In Nepali-stijl was deze wel koud, want er was één van de bekende stroom "black-outs". Dit gebeurt in Nepal heel regelmatig, dus we zullen moeten wennen om af en toe een koude douche te nemen. Onze zaklantaarns zullen ook nog wel van pas komen.
We weten inmiddels dat deze black-outs redelijk gepland zijn. Nepal verkoopt namelijk veel stroom aan India en verdient daar veel geld mee (sommige mensen, dan.....). Aangezien ze hiervoor eigenlijk niet voldoende stroom opwekken, moet hun eigen bevolking het af en toe maar zonder doen.......
Vrijwel alle hotels adverteren met "24 hour power and hot water", maar in de praktijk blijkt dit regelmatig toch niet het geval te zijn .

Daarna zijn we een kort stukje gaan lopen om de buurt te verkennen. Iedereen komt hier heen voor het uitzicht, dus verder is er niet zo heel veel te doen.
We hebben met name een stuk gelopen om te zien wat eventueel een goede plek zou zijn om morgenochtend de zonsopgang te zien. Uiteindelijk bleek dat we via ons dakterras bij een tempeltje konden komen, wat een prima plek was.
Toen we terug kwamen wilden we op het dakterras even een biertje nemen. Toen vroeg de eigenaar of we ook vanavanond bleven eten. Als we dat wilden, moest hij het wel op tijd weten, want het zou wel zo'n anderhalf uur duren... er wordt daar namelijk niets vooraf klaargemaakt, maar alles wordt vers bereid met lokaal verbouwde groentes.
We hebben ons dus maar laten adviseren wat een goed lokaal gerecht zou zijn en aangegeven dat we dat dan wel wilden.
Ondertussen namen wij ons biertje en hebben samen zitten bijpraten.
We waren de enige gasten in het hotel, dus speciaal voor ons werd de open haard aangestoken en later werd het eten gebracht.

Ikzelf was nog niet helemaal lekker, maar het eten was dat des te meer... Het was een Dal Bhat: rijst met allerlei verschillende groentes en een kip-curry. Het was heel veel, waardoor ik niet alles op kreeg.
Na het eten spraken we af dat ze ons morgenochtend vroeg wakker zouden maken voor de zonsopgang. Ze zouden dan eerst kijken hoe het uitzicht was m.b.t. bewolking/mist en op basis daarvan ons wel of niet wakker maken.
Dat leek ons wel een goed voorstel !