Vandaag zijn we vroeg op pad gegaan. We gaan namelijk naar Punakha en op die weg is op bepaalde tijden een afsluiting, omdat ze aan de weg bezig zjn. We willen dus dat punt voorbij zijn voordat ze de weg dichtgooien. Zodra we dat punt voorbij zijn, kunnen we ergens ontbijten.

We rijden eerst een kronkelige bergweg naar boven om zo de Dochu La pas over te steken. Op het hoogste punt zijn 108 chorten (= gebedshuizen/tempels) gebouwd. 108 is een heilig getal binnen het Boedhisme, dus dat aantal is niet toevallig . Deze chorten zijn hier gebouwd als herinnering aan gesneuvelde soldaten in de strijd tegen Indische rebellen. Het is een mooi gezicht al deze gebouwtjes zo boven op de bergpas.

Een klein stukje daarna gaan we ontbijten. Het is de eerste keer dat het eten niet zo veel voorstelt, maar goed, het kan niet altijd feest zijn. Tot nu toe is al het eten prima bevallen. Het is niet allemaal echt Bhutaans, maar ook wel Indiase invloeden. Onze gids zorgt wel vaak dat er speciaal voor ons een echte Bhutaanse Chili wordt gemaakt. Meestal de groene (Chili & Cheese) en soms een rode (soms is deze met vlees). Volgens mij vindt hij het wel leuk, dat we dit lokale gerecht lekker vinden. Voor de meeste toeristen is dit toch echt te heet.

Het is jammer dat de hoogste bergketen in de verte nu niet zichtbaar is door de mist, maar vanaf het restaurant hebben we wel weer een heel mooi uitzicht.

Een klein stukje verder stoppen we bij de Royal Botanic Gardens. Hier is nu precies een Rhododendron-festival bezig. De timing is niet zo goed, want hier staan vrijwel geen van de planten in bloei...... Gelukkig hebben we er "in het wild" al wel een aantal verschillende gezien.
Ondanks het ontbreken van de bloemen maken we een leuke wandeling door het gebied. Op een gegeven moment komen we ook op een deel waar ze wat traditionele dingen laten zien: over het leven van de Nomaden in het hooggebergte, hoe plantaardige olie wordt onttrokken, etc.
Ook al is het wat toeristisch opgezet, het is toch wel leuk om dat zo even te zien.
We worden door Himal ook getrakteerd op echte Butter-tea met een soort rijstkoek. Butter-tea wordt o.a. gemaakt van Yak-melk, speciale theebladeren en zout. Het smaakt zoals de naam al doet vermoeden; naar gesmolten boter. Het is niet echt vies, maar wij hebben na één kopje toch echt wel genoeg. Ik kan me voorstellen dat de vettige substantie wel helpt om je in het hooggeberte warm te houden.
De rest van het festival is heel amateuristisch. Er wordt een gemaskeerde dans opgevoerd, maar dit haalt het niet bij wat we in Paro "in het echt" hebben gezien. Ook is er een toneelstukje waarin schoolkinderen wat informatie geven over het gevaar en voorkomen van bosbranden.
Het volgende is wel echt heel grappig; blijkbaar neemt iemand constant foto's van de bezoekers. Op de vreemdste plaatsen en houdingen. Deze worden op A4 afgedrukt en dan gaan er kleine kinderen met de foto's op zoek naar de mensen die er op staan. Uiteraard met de bedoeling om deze dan te verkopen. Ook al is de kwaliteit heel slecht, als er zo'n klein kereltje voor je staat, kan je voor 100 Nulgrun (= iets meer dan een euro) moeilijk weigeren.
Zowel Rob als ik hadden er al één gekocht, maar toen kwamen ze later weer.... en later nog eens. Maar toen stond ik niet eens op de foto. Dat was iemand anders. Waarschijnlijk lijken alle toeristen op elkaar .

Toen we waren uitgekeken, zijn we verder gereden naar de Punakha-vallei.
Dit is ook het gebied vanDrugpa Künleg, die ook wel "The Devine Madman" wordt genoemd, een Boeddhist die vroeger zijn religie door middel van sex verkondigde.

We hadden er al eerder af en toe wel één gezien, maar hier worden penissen van allerlei maten op muren geschilderd. Soms met haar en al, of al spuitend..... Dit is als teken van voorspoed en vruchtbaarheid. Ook zijn er allerlei verschillende houten penissen te koop. Leg dat maar eens uit, als ze bij de douane vragen: "heeft u nog iets aan te geven ?"
Na de lunch lopen we naar de tempel van deze madman. We lopen door een mooi gebied van terrassen met verschillende gewassen.
Bij de tempel lopen veel jonge monniken in opleiding. We bekijken de tempel van binnen (jammer dat je daar geen foto's mag nemen) en gaan daarna lekker even op het grasveld zitten om alle gebeurtenissen te bekijken.

Vervolgens lopen we weer terug naar de auto via de terrassen en het simpele dorpje. Het is goed te zien dat dit gebied toch weer heel anders is dan het deel van Paro en Timphu. Gelukkig dat we nu dus wat meer tijd hadden om verder deze kant op te gaan.

Als laatst vandaag gaan we naar de Punakha Dzong. Vroeger was Punakha de hoofdstad van Bhutan en daarom is de Dzong hier enorm groot. Hij ligt mooi op de plek waar twee rivieren bij elkaar komen.
We bekijken hem eerst vanaf een afstandje bij een viewpoint en gaan later naar binnen. Hiervoor moet je een enorme houten steile trap beklimmen.
Van binnen is ook alles enorm en met veel details versierd. Ook al lijken ze (voor leken zoals wij) wel veel op elkaar. Deze is toch wel erg indrukwekkend.

Al met al was het weer een goede dag. We hebben weer veel gezien en ook het hotel waar we nu zijn aangekomen is prima. Chorten van BtB heeft de plotselinge wijzigingen prima geregeld.