Na een prima nacht worden we tijdens het ontbijt weer verwend door al het personeel. Er worden weer heerlijke gerechten klaargemaakt.
Het is slecht voor te stellen hoe deze mensen hier weten te overleven. Haa is (nog) niet echt een grote toeristen-magneet in Bhutan en als er vijf mensen paraat staan voor de enkele keer dat er twee gasten komen, kan dat toch haast niet rendabel zijn.

Na het ontbijt rijden wij weer terug richting Paro. Aangezien dit ook weer een inmiddels bekende bergweg is, doen we hier tot halverwege de middag over.
Natuurlijk wel met wat tussenstops......
De eerste is in het plaatsje Haa zelf. Daar lopen we even door de hoofdstraat en worden aangesproken door een jongen. Aangezien iedereen altijd wilt weten waar je vandaan komt, is dat ook zijn eerste vraag. Toen hij hoorde dat Rob in Australie woont, werd hij direct enthousiast. Hij had blijkbaar een neef die daar voor piloot studeerde.
Na wat korte beleefdheden gaat hij weer zijn eigen weg.
Een stukje verder komen we hem echter weer tegen en vraagt hij of we even mee kunnen komen. Hier is namelijk zijn restaurant en hij wil graag onze mening weten over hoe wij het er uit vinden zien. En eigenlijk ziet het er best netjes uit... Hij vraagt of we koffie of thee willen, maar omdat we net uitgebreid hebben ontbeten, slaan we dat maar af. We nemen afscheid en vervolgen onze weg en gaan dan weer verder met de auto.

De volgende stop is op de Chele la pas. Dit is de hoogste bergovergang in Bhutan. Op het bord staat 3988m, maar in werkelijkheid schijnt het meer iets van 3810m te zijn.
Er hangen hier ontelbare vlaggen en we hebben een mooi overzicht over de Paro-vallei in de diepte. Ook kunnen we aan de andere kant nog een stukje van de Haa-vallei vallei. Ook zien we nu heel duidelijk de Jomolhari. Dit is de hoogste berg van Bhutan**

Na wat rondgekeken te hebben rijden we rustig een kronkelige weg naar beneden richting de Paro vallei. Een stukje later stoppen we voor wat thee. Er wordt een picknick-tafel opgebouwd en we zitten lekker in het zonnetje.

Na de thee rijden we over een onverharde hobbelweg zo hoog mogelijk naar een klooster voor Boeddhistische nonnen: Kila Gompa. Het laatste stuk moeten we toch echt lopen en het is een korte maar steile klim.

Er zijn tegen de rotswand allerlei gebouwtjes gemaakt, waar de nonnen wonen. Ongelooflijk dat ze blijven staan, en dat deze vrouwen hier zo kunnen wonen.
We kijken even kort in de tempel en lopen wat rond tussen de gebouwtjes. Op verschillende plekken zitten wat jonge nonnen in boeken te studeren. Het is opvallend dat ze vaak in ruimtes zitten met weing licht, zodat ze hun hoofd heel dicht bij de boeken moeten houden om wat te kunnen lezen.

Na een tijdje lopen we rustig weer naar de auto. Vanaf hier rijden we in 1 keer terug naar de vallei waar we een late lunch nemen.
Daarna gaan we naar het hotel, zodat we alvast onze spullen voor morgen in orde kunnen maken. In dit laatste stukje komen we nog even in een echte Bhutaanse file terecht..... er wordt hier namelijk aan de weg gewerkt waardoor de doorgang heel smal is. Een aantal auto's heeft zich nu klem gereden.
Iedereen wacht echter geduldig en op een gegeven moment zijn er een aantal auto's rustig wat achteruit gereden, zodat een aantal andere konden passeren. Heel gemoedelijk is het dus opgelost........Tekenend voor ons verblijf van de afgelopen dagen in Bhutan.

** Er is nog een berg die een stukje hoger is, maar die ligt in een gebied dat betwist wordt tussen China en Bhutan. Aangezien dit gebied vermoedelijk naar China gaat, wordt Jomolhari tegenwoordig meestal gezien als hoogste berg.