Marisol en Mylla kunnen vandaag uitslapen, maar Mick en ik niet. Om 7 uur gaat de wekker al weer.
Ook voor vandaag hadden wij een aantal duiken gepland. Dit keer vanaf de boot.
Helaas kan ik niet mee, maar Mick gaat wel gewoon.
Hij is tijdens de briefing erg nerveus. De duiken zijn toch wel wat lastiger dan gisteren en voor hem is het de eerste keer dat hij zonder mij vanaf een boot zal duiken. Ik heb ook niet zo heel veel duikervaring, maar het is altijd toch wel prettig als je vader er bij is......
Omdat deze duik wat dieper is (tot ca. 24 meter) dan gisteren is de briefing wat uitgebreider en gaat de divemaster wat dieper in op zaken waar je goed op moet letten.

Ondanks de zenuwen gaat hij toch mee. Ook dit keer is het een klein groepje. Eén andere duiker, de divemaster en de schipper.
Er zijn nog wat andere duikers, maar die gaan eerst een duik maken in het housereef, zoals wij gisteren deden. Daarna zullen ze door het groepje van Mick worden opgepikt om mee te gaan met de tweede bootduik.

Ze zwemmen eerst naar de boot en vertrekken daarna in westelijke richting.

Hij moest ongeveer 10 minuten varen, langs ons hotel en net voorbij het Lido gingen ze het water in.
Ze zakken eerst naar zo'n 14 meter en oefenenen daar wat met neutraal drijfvermogen.

Als dat goed gaat, dalen ze verder naar 24 meter waarbij ze een hele grote school baracuda's tegen komen. In het zand zoeken ze naar manta's, maar konden deze helaas niet vinden. Wel zien ze grote zeesterren en een soort zeeslak.
Bij een rotsmuur laat de divemaster met zijn zaklamp zien, dat de kleuren door het water worden gefilterd en hoe dieper je komt, hoe meer kleuren er verdwijnen.
Als ze langs de rotswand omhoog gaan, zien ze een murene en dit keer kreeg Mick twee arrow-crabs op zijn handen.
Aan het einde oefenen ze nog om een boei op te blazen en deze omhoog te laten, zodat ze aan de oppervlakte kunnen zien dat er duikers naar boven komen. De schipper kan dan ook zien waar ze komen.
Om dat te doen bljkt nog best lastig en Mick laat eerst zijn touw naar de bodem vallen in plaats van de boei omhoog .
De tweede keer gaat het al beter.

Na zo'n anderhalf uur komt Mick met de boot weer aanvaren.
De eerste duik is erg goed gegaan en hij is enthousiast wat hij allemaal heeft gezien. HIj hoopt dat hij het ook een beetje goed heeft kunnen filmen met de GoPro.

Na een korte pauze zwemt hij weer naar de boot. De andere duikers zijn inmiddels al aan boord, dus ze vertrekken al snel. Dit keer vertrekken ze in oostelijke richting met vijf duikers en twee divemasters.

Ik loop terug naar het terras en werk (net als tijdens zijn eerste duik) dit weblog even bij.
Tijdens vorige reizen lukte het ons altijd goed om dat elke dag te doen. De kinderen waren toen nog wat jonger en gingen wat vroeger naar bed. Marisol en ik schreven toen meestal elke avond een stukje en selecteerden wat foto's. Mick en Mylla zijn nu al wat ouder, dus gaan niet zo vaak eerder slapen dan wij. Sterker nog....meestal willen ze later . Het dagelijks bijwerken van het weblog, komt er dus meestal niet van. Nu heb ik daar mooi even de tijd voor.

Mick is inmiddels naar de volgende duikspot gevaren: Garajan.
Hier stond behoorlijk wat stroming, dus vanaf de boot zwemmen ze snel naar een boei en dalen af via de kabel van deze boei. De boot werd vastgezet aan de boei, zodat ze deze straks weer op dezelfde plek konden terugvinden.
Ze dalen tot zo'n 16 meter. Mick krijgt daar instructies om iets rustiger adem te halen om zo relaxed te blijven en minder lucht te gebruiken.
Als ze daarna een stukje zwemmen, duikt opeens Toby achter hun op. Dit is een enorme Grouper en hij is heel vriendelijk. Het lijkt wel een soort hond (en Mick wil hem wel als huisdier ). Hij vond het leuk om geaaid te worden en bleef rondom het groepje zwemmen en aandacht vragen.
Mick kan hem ook aaien en een kus geven.......
Na een tijdje dalen ze verder af tot 27 meter diepte. Ze konden hier niet zo heel lang blijven, maar het was een goede oefening om toch weer wat dieper te gaan.

Ze zwemmen rustig terug naar de kabel van de boei. Dit koste best veel kracht doordat ze tegen de stroming in moesten zwemmen.
Tijdens het opstijgen doen ze netjes een veiligheidsstop op 5 meter diepte en klimmen daarna weer in de boot en gaan terug.

Als ze terug zijn is Mick heel blij over wat hij gedaan en gezien heeft en ik ben heel trots dat hij dit toch maar even zelf heeft gedaan ! Jammer dat ik niet meer mee kon, maar een goede ervaring voor hem.
Als hij zich heeft omgekleed en alle spullen zijn omgespoeld, neemt hij afscheid van zijn duikbuddy's.
Mick heeft best honger, dus we eten eerst nog wat buiten op het terras.
Als we bijna klaar zijn, belt Marisol. Zij is met Mylla gaan shoppen. Ze zijn lopend heen gegaan maar als het uitkomt, zou ze nu wel graag opgehaald willen worden.
Aangezien wij bijna klaar zijn, komt dat heel goed uit.

's Middags gaan we wat zwemmen in één van de zwembaden van het hotel. Ik ga het water nog niet in. Mijn oren voelen al een heel stuk beter, maar wil ze wel wat rust geven en zorgen dat er geen water in komt.

's Avonds lopen wij naar het Lido. Dit gebied ligt in een baai aan het water en er zijn een aantal restaurants. We kiezen er één uit en dineren lekker op het terras. De gangen laten een beetje lang op zich wachten, maar het eten is erg goed en we hebben een gezellige avond.
Op de heenweg hadden we nog een ijssalon gezien en we hadden al besloten om daar op de terugweg nog even langs te gaan.
Mick kon zich (uiteraard...) niet helemaal beheersen, want hij had op de kaart van het restaurant nog lekkere desserts gezien. Hij neemt dus eerst daar nog wat en later ook nog een ijsje. Dubbele pret......