Vandaag is de dag waar Mick en Mylla al de hele vakantie naar hebben uitgekeken:
Mylla en Marisol gaan paardrijden en Mick en ik gaan duiken.
We moeten allemaal wel vroeg op, wat vooral voor de kinderen lastig blijkt te zijn, maar het is voor een "goed doel".

Na het ontbijt lopen Mick en ik naar de duikschool waar we onze spullen krijgen aangemeten. Mick is wat zenuwachtig, want het is toch wel weer even terug sinds we gedoken hebben. We hebben vorig jaar nog een keer in een zwembad een opfriscursus gedaan, maar in open zee was voor het laatst in Zuid-Afrika (2012).
Gelukkig zijn alle zenuwen weg zodra hij in het water ligt

Voor vandaag hebben we twee duiken gepland in het house-reef.
We kunnen hier dus gewoon van de kant het water in en direct daar begint de duik al.
We gaan met één andere vrouw en een divemaster, dus een lekker klein groepje.
Rustig volgen we het rif en komen uiteindelijk op zo'n 11/12 meter diepte. De divemaster laat ons wat leuke dingen zien: verschillende vissen, kleine garnaaltjes, een octopus die een gote schelp in zijn grot probeert te trekken, een frogfish, etc.
De omgeving is niet zo heel bijzonder (weinig begroeiing), maar we zien dus wel wat leuke onderwaterdieren. Ook is het wel goed om op deze manier rustig weer aan het duiken te wennen.

Alles gaat prima, totdat we langzaam terug gaan aan het einde van de duik.
Ongemerkt steigen we namelijk wat en vermoedelijk laten we alledrie te weinig lucht uit ons vest. En misschien was hier dicht langs de kant ook wel wat meer opwaardse stroming. Op een gegeven moment steigen we alledrie namelijk heel snel naar de oppervlakte. We waren niet zo heel diep meer  (ca. 5 a 6 meter), maar het is toch beter om veel rustiger om hoog te gaan.
MIck en ik zakken weer en als ik weer beneden ben, wordt ik superduizelig. Ik kom even tot rust en dan gaat het wel weer.
We zwemmen rustig nog even door, steigen op de goede manier naar de oppervlakte en zwemmen naar de kant.

Het was een leuke duik, maar als we even zitten, merk ik toch dat ik me niet helemaal top voel. Uiteindelijk besluit ik om vandaag maar geen tweede duik te maken en het morgen dan weer te proberen.
De andere duikster zou waarschijnlijk sowieso maar één duik maken, dus uiteindelijk gaat Mick alleen met de divemaster zijn 2e duik doen. Hij vind het even vreemd om zonder mij te gaan, maar ik vind het heel goed van hem dat hij toch gaat.
Ook deze duik vertrekt hier vanaf de kant, maar ze zwemmen de andere kant op. Achteraf verteld Mick dat de omgeving hier wat anders is: ruwere rotsen en meer diversiteit. De divemaster zette ook een arrow-crab op zijn hand. En hij kon met een steen op een rots tikken, waardoor er allemaal visjes op hem af kwamen.
Ook zwemmen ze door een kleine grot. Heel trots komt hij na zo'n drie kwartier weer boven.
Hij is wel behoorlijk moe, dus doet de rest van de dag rustig aan.

Ik begin inmiddels wel heel erg last van mijn oren te krijgen en er komt wat vocht uit .
Later op de middag besluit ik er toch even door een dokter te laten kijken en krijg medicijnen om infectie tegen te gaan.
Aan het einde van de dag doet het al minder pijn, maar helaas zit duiken er voor mijn deze vakantie niet meer in.
We blijven in ieder geval wel op schema door zo'n beetje elke vakantie een dokter/ziekenhuis nodig te hebben........

Terwijl wij aan het duiken zijn, worden Marisol en Mylla 's ochtens opgehaald en worden in een klein uurtje naar een kleine manege gebracht.
Hier gaan ze met zijn tweeen en een begeleidster een paardrijtocht door de bergen maken.

***....update Marisol en Mylla....***

Als Marisol en Mylla terug zijn, gaan zijn met Mick samen even wat eten in de hoteltuin.
Aangezien ik nog wat duizelig ben (niet onlogisch als je iets aan je oren hebt), blijf ik nog even rustig op de kamer.

Gelukkig voelen mijn oren 's avonds al wat beter. Ook al lijkt het wel alsof ze nog vol met water zitten.
We hebben allemaal niet zo heel veel honger, dus besluiten om toch nog wat in het buffet-restaurant te eten. De "kaart" veranderd elke dag, dus gelukkig hebben we andere keuze dan gisteren.
Na het eten heeft Mylla geluk. De pooltafels waren bezet, maar ze wilde even wachten tot er misschien één vrij kwam en dat was al snel het geval. Ze heeft de smaak echt te pakken.
Mick en Mylla hebben ook de smaak te pakken, want zij gaan nog even buiten "wandelen".