Na het ontbijt checken we uit en rijden we omlaag naar de zuidkust. Vandaar rijden we eerst een stuk naar het westen om vanaf Madalena do Mar het eiland te doorkruisen naar het noorden.
Er is een kortere route naar São Vicente, maar wij willen via Rabacal.
Vanaf hier vertrekt een hele populaire levada wandeling naar "25 fontes". Dat deze populair is, is wel te zien aan de vele auto's en bussen die op de parkeerplaats staan.
Wij parkeren niet op de parkeerplaats, maar zo'n 100 meter verderop. Daar begint namelijk een levada wandeling die niet zo bekend is (en dus heel wat rustiger): het dal van de Ribeira Grande.
Deze is wat langer dan die van gisteren (o.a. 7,5km) en wat afwisselender.

Deze wandeling staat niet aangegeven met bordjes, maar we hadden gelezen dat je vanaf ongeveer deze plek een paadje door de bosjes naar beneden kunt volgen en dan de levada ziet stromen, die je dan stroomopwaarts kan volgen.
Er staat hier nog één andere auto, dus we denken dat dit wel de juiste plek is.

We doen nog even wat eten en drinken in de rugzakken en lopen dan rustig naar beneden.
Mick loopt vooruit en heeft de levada dan al heel snel gevonden.

We volgen het stroompje en zien al snel de eerste forellen zwemmen. We zullen er tijdens deze wandeling nog heel veel zien, want ze zitten overal.

Het eerste stuk lopen we nog in de zon, maar al snel lopen we onder de schaduw van de laurierbomen.
Het pad is redelijk vlak en op de meeste plekken redelijk breed. Er zijn een aantal plekken waar het wat smaller is, maar -op een paar stukjes na- is de afgrond goed afgeschermd.

Het is heerlijk lopen en we komen bijna geen andere mensen tegen.
 

Halverwege de wandeling moeten we een steile trap op waarbij het water naast de trap naar beneden stroomt.

Na zo'n 3,5 km komen we aan het einpunt van de wandeling: de waterval die het begin van de levada is.
Het is een heerlijk rustig plekje om even bij te komen.
We drinken en eten wat en genieten van dit mooie plekje.
Na een tijdje lopen we via dezelfde weg weer terug en komen uiteindelijk weer bij de auto uit.

We rijden nog even naar een wegrestaurant om een ijsje te halen en daarna steken we het eiland verder door naar het noorden.
Het eerste stuk is glooiend, met (droge) grasvlakten. Het heeft wel wat weg van een steppe-gebied. Dat is overigens niet zo vreemd, want we zitten behoorlijk hoog. In de verte zien we zelfs de radarbol op Pico Do Areiro die niet eens zo heel veel hoger ligt.
Na een tijdje dalen we weer wat en je kan goed merken dat deze noordelijke helft veel vochtiger is. De begroeing is heel anders, zo zijn er hier veel meer varens waardoor het wat meer op een regenwoud lijkt.
Op dit moment is er van vocht overigens nog weinig te merken, want de zon schijnt nog volop. Wel zien we in de verte wat lage bewolking tegen wat bergwanden blijven steken. Dat ziet er heel anders uit dan op de zuidkant van het eiland.

São Vicente ligt in een hele mooie vallei. Ons hotel ligt een stukje boven het dorpje, tegen één van de heuvels.
Als we inchecken, worden eers Mick en Mylla naar hun kamer gebracht en daarna Marisol en ik naar de onze.
Als Mylla later ontdekt dat er op onze kamer een derde bed staat, wil ze graag bij ons slapen.
We overleggen even en besluiten het zo te doen; Mick heeft dus voor twee nachten een privé kamer.

Aangezien we geen zin hebben om vanavond weer terug het dal in te gaan, eten we in het restaurant van het hotel en relaxen daarna nog even in de loungeroom.