De Franz Josef gletsjer wilden we eigenlijk eerst links laten liggen...We dachten dat het vast niet zo boeiend was, zo'n berg bruine troep. Het leek ons alleen mooi als je echt óp de gletsjer in de sneeuw/ijs zou staan, maar aan de voet trok ons niet zo aan.

Maar aangezien we toch langs de plaats kwamen, zijn we er toch heen gegaan. Achteraf zijn we hier wel blij om, want het was toch wel een imposant gezicht.
Het was wel vreemd dat we een halfuurtje terug nog in ons t-shirt op het strand liepen en nu stonden we midden in een winterlandschap.

De weg naar de gletsjer was een vreemde gewaarwording. Het leek, hoe dichter we bij de gletsjer kwamen, steeds meer op een soort maanlandschap... Nauwelijks begroeïng, overal steenpuin en watervallen. Tel daarbij op het miezerige weer en je krijgt een heel surrealistisch beeld.

We hadden echter nooit verwacht dat het eindpunt van de gletsjer zo'n enorme muur was...

Bij de rode pijl hier onder zie je een paar puntjes...

Dat zijn deze mensen...Zo kun je een beetje de grootte inschatten van de gletsjerwand.